ทำสัญญาจะซื้อจะขายที่ดิน นัดจดทะเบียนโอนตรงกับวันหยุดราชการ มีผลอย่างไร

มีตัวอย่างคดีดังนี้

คำพิพากษาศาลฎีกาท่ี 6699/2560  โจทก์ผู้จะซื้อและจำเลยผู้จะขายตกลงทำสัญญาจะซื้อจะขายทาวน์เฮาส์พร้อมที่ดินกำหนดนัดจดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์วันที่ 2 มีนาคม 2557 เป็นวันอาทิตย์ ซึ่งหยุดราชการ ทั้งโจทก์และจำเลยย่อมไม่อาจปฏิบัติตามข้อตกลงในสัญญาจะซื้อจะขายได้ การชำระหนี้ต่างตอบแทนกันนั้นเป็นอันพ้นวิสัย มิใช่ความผิดของฝ่ายใด กรณีไม่อยู่ในบังคับแห่งป.พ.พ. มาตรา 193/8 ที่บัญญัติให้นับวันที่เริ่มทำการใหม่ต่อจากวันที่หยุดทำการเป็นวันสุดท้ายของระยะเวลา การที่จำเลยไปรอโจทก์ในวันที่ 3 มีนาคม 2557 แต่โจทก์ไม่ไป ถือไม่ได้ว่าโจทก์ผิดสัญญา เมื่อโจทก์และจำเลยไม่สามารถนัดหมายหรือมีข้อตกลงนัดจดทะเบียนกันได้ จนกระทั่งเมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม 2557 จำเลยโอนกรรมสิทธิ์ทาวน์เฮาส์พร้อมที่ดินให้แก่บุคคลอื่นไป พฤติการณ์ดังกล่าวถือได้ว่าเป็นการเลิกสัญญาจะซื้อจะขายระหว่างโจทก์และจำเลยโดยปริยาย เพราะเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งอันจะโทษฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดก็ไม่ได้ มาตรา 391 วรรคหนึ่ง บัญญัติให้คู่สัญญาแต่ละฝ่ายจำต้องให้คู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งได้กลับคืนสู่ฐานะดังที่เป็นอยู่เดิม จำเลยจึงต้องคืนเงินมัดจำ 500,000 บาท ให้แก่โจทก์ พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันถัดจากวันฟ้อง โดยไม่ต้องชำระค่าเสียหายแก่โจทก์ตามที่โจทก์เรียกมาในคำฟ้อง

หมายเหตุ โจทก์และจำเลยตกลงนัดจดทะเบียนโอนที่ดินตามสัญญาจะซื้อจะขายในวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดราชการนั้น ศาลฎีกาเห็นว่าทั้งโจทก์และจำเลยย่อมไม่อาจปฏิบัติตามข้อตกลงในสัญญาจะซื้อจะขายได้ การชำระหนี้ต่างตอบแทนกันนั้นเป็นอันพ้นวิสัย โดยมิใช่ความผิดของฝ่ายใด และไม่อยู่ในบังคับแห่งป.พ.พ. มาตรา 193/8 ที่บัญญัติให้นับวันที่เริ่มทำการใหม่ต่อจากวันที่หยุดทำการเป็นวันสุดท้ายของระยะเวลา จึงต้องตกลงนัดหมายกันใหม่ เมื่อไม่สามารถนัดหมายหรือมีข้อตกลงนัดจดทะเบียนกันได้ ปรากฎว่า จำเลยโอนกรรมสิทธิ์ทรัพย์สินที่จะซื้อจะขายให้แก่บุคคลอื่นไปแล้ว ถือได้ว่าเป็นการเลิกสัญญาจะซื้อจะขายระหว่างโจทก์และจำเลยโดยปริยาย เพราะเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งอันจะโทษฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดก็ไม่ได้ คู่สัญญาต้องกลับคืนสู่ฐานะดังที่เป็นอยู่เดิมตามป.พ.พ.มาตรา 391 วรรคหนึ่ง คือจำเลยจึงต้องคืนเงินมัดจำ 500,000 บาท ให้แก่โจทก์ พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันถัดจากวันฟ้อง โดยไม่ต้องชำระค่าเสียหายแก่โจทก์